کاش مرا می فهمیدی

کاش مرا درک می کردی

 کاش چشمان ابری در عین حال عاشق مرا می دیدی

 کاش به دل خسته ام رحم می کردی

 کاش صدایم را می شنیدی

 صدایی که شبانه روز با تو درد و دل می کند

 مگر من از تو چه خواستم؟؟؟

برو به ادامه مطالب

دلم گرفت از آسمون
هم از زمین هم از زمون
توو زندگی چقدر غمه
دلم گرفته از همه
ای روزگار لعنتی
تلخه بهت هر چی بگم
من به زمین و آسمون
دست رفاقت نمیدم
دست رفاقت نمیدم

برو به ادامه مطالب

نمی دونم چی باید بخونم

اشکام پایین میاد رو گونه م

شاید سرنوشت ما همین بود

بی تو من تنها بمونم

یه نگاه گرم و عاشقانه

من و تو تو اون هوای برفی

گذر ثانیه های آخر

یه سکوت نه صحبتی نه حرفی

دلم گرفته

بازم یاد روزای گذشته دارم می افتم

دوستت دارم هایی که من به تو می گفتم

دلم گرفته

دیگه نمی تونم من اینجا آروم بشینم

تویی برام عزیزترینم...


صدای عقربه های ساعت

میگه فرصتی باقی نمونده

شاید بار آخره تو رو می بینم

کسی سرنوشتشو نخونده

وقتی که گفتی خدانگهدار

تو رو با یه لبخند جا گذاشتم

اما تو نبودی تا ببینی

غیر گریه چیزی نداشتم

دلم گرفته

بازم یاد روزای گذشته دارم می افتم

دوستت دارم هایی که من به تو می گفتم

دلم گرفته

دیگه نمی تونم من اینجا آروم بشینم

تویی برام عزیزترینم...

دلم گرفته...دلم گرفته...
 

فراموش نشه که این یه شوخیه .

در این شبهای دلتنگی که غم با من هم آغوشه

به جز اندوه و تنهایی کسی با من نمی جوشه

کسی حالم نمی پرسه کسی دردم نمی دونه

نه هم درد و هم آوایی با من یک دل نمی خونه

از این سرگشتگی بیزارم و بیزار

ولی راه فراری نیست از این دیوار

برای این لب تشنه دریغا قطره آبی بود

برای خسته چشم من دریغا جای خوابی بود

در این سرداب ظلمت نور راهی بود

در این اندوه غربت سرپناهی بود

شب پر درد و من از غصّه ها دلسرد

کجا پیدا کنم دلسوخته ای هم درد

اسیر صد بیابان وَهم و اندوهم

مرا پا در دل و سنگین تر از کوهم

گفتی که مرا دوست نداری گله‌ای نیست

بین من و عشق تو ولی فاصله‌ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن

گفتی که نه، باید بروم حوصله‌ای نیست

پرواز عجب عادت خوبیست ولی حیف

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله‌ای نیست

گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت

جز عشق تو در خاطر من مشغله‌ای نیست

رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مساله‌ای نیست

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت گرفته

  به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داده زل بزنی

و به جای اینکه لبریز کینه نفرت بشی

حس کنی هنوزم دوسش داری

چه قدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیوار تکیه بدی

که یـک بار زیر آوار غرورش همه وجودت له بشه

چه قدرسخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی

اما وقتی دیدیش هیچ چیز جز سلام نتونی بهش بگی

چه قدر سخته وقتی پیشته سرتو بندازی پایین و آروم اشک بریزی

چون دلت براش تنگ شده، اما آروم اشکاتو پاکنی تا متوجه نشه...

چون حتما فکر می کنه دیوونه ای!

چه قدر سخته وقتی پشتـت بهشه

دونه های اشک صورتت رو خیس کنه

اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوز دوسش داری

چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگران ببینی

و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت زیر لب آروم بگی

گل من باغچه نو مبارک